آموخته‌ام که حق بدهم و عبور کنم، حق بدهم و ببخشم، حق بدهم و به دل نگیرم اما فراموش نکنم که نباید یک خطا و اشتباه را دوبار تکرار کرد؛ خواه دوست داشتنِ یک آدم باشد، خواه اعتماد به او، خواه توقع داشتن از کسی که بارها ثابت کرده برایش اهمیتی ندارد من به اوج برسم، یا زمین بخورم...
حق می‌دهم، درک می‌کنم، می‌بخشم، اما فراموش، نه!
فراموش کردن؛ به مثابه‌ی در دست گرفتن زغال نیمه‌ روشنی‌ست که میان خاکستر پناه گرفته و تا مغز استخوان خواهد سوزاند و ویران خواهد کرد،
اوضاع هرچقدر هم که خوب شد نباید از یاد ببری!
نباید از یاد ببری با تو چه‌ کار کرده‌اند...